In mijn jonge jaren had ik een platenspeler (toestel om grammofoonplaten op te draaien).
Voor zover ik me kan herinneren, kon je de langspeelplaat (lp) afspelen op twee verschillende toeren; langzaam en snel. Totaal overbodige mogelijkheid, maar het was wel grappig om heel snel de muziek af te spelen.
Ik vergelijk mezelf met een platenspeler, die je naar behoefte langzaam of snel kunt afstellen. Alleen gaat deze vergelijking mank, aangezien ik niet zelf in de hand heb of ik sneller of juist langzamer moet gaan.
Over het algemeen ga ik door het leven als een tornado, full speed en helaas soms ook rokende puinhopen achterlatend. Dat ik die puinhoop zelf moet opruimen, is overbodig om te melden. Op het moment dat iets mij fascineert, mij in de (wurg)greep heeft, is er geen houden meer aan. Ik moet en zal er iets mee. Helaas is hebben niet altijd houden in dit geval; vaak neemt de interesse na verloop van tijd af en met een beetje geluk is niemand gekwetst en hoeft er geen puin geruimd te worden.
Bijkomend nadeel van deze mini-tornado’s is dat het mij behoorlijk sloopt. Op zulke momenten is er geen sprake meer van een gezond dag- en nachtritme en ga ik te lange tijd over mijn grenzen heen. Ik ben niet meer af te remmen, als een jonge puppy die voor de eerste keer los mag rennen. Die eindeloze energie is leuk, maar zeker niet gratis. De rekening wordt achteraf altijd gepresenteerd.
Vermoeidheid, slecht slapen, prikkelbaar, lichamelijke klachten (want hé, niemand kan ongestraft teveel koffiedrinken, teveel roken en veel te weinig slapen én 200% presteren), wisseling van stemming. Nu hoor ik je denken; dat heb je toch aan jezelf te wijten? Niemand legt je op om roofbouw te plegen op je lichaam omdat je jezelf niet in de hand hebt? Klopt. Ik weet het, en ik kan niet anders. Hoe kan ik het aangaan van een nieuwe uitdaging weerstaan, er niks mee doen?
Ik schuif de schuld lekker af. Ergens in de aanleg is er iets misgegaan en daar hebben ze een naam voor bedacht. Wie ben ik om degenen die ervoor gestudeerd hebben tegen te spreken? Voor deze ene keer slik ik het voor zoete koek. Wel zo gemakkelijk.
mariejuli 
Zo herkenbaar, die mini-tornado’s 😉
LikeLike
Ik noem het ‘de angst om iets te missen’. En ik ben vaak heel angstig.
LikeLike
Bedankt voor de reacties! Grimbo, zo heb ik het zelf ook heel vaak genoemd..vandaar dat het zo lastig is om te stoppen met dingen.
LikeLike
Fijn dat je dit schrijft. Ben er zelf zeer mee gehept, en dan ook nog OCS; de mini-tornado’s zijn daardoor tot één grote tornado aaneengehecht.
LikeLike
Dank je wel. En jij bedankt voor je reactie. Jammer dat vele mini-tornado’s samen 1 grote maken..niet overzichtelijk..
LikeLike
Klopt. Te weinig rust en tijd tussen de mini-tornado’s. Nu is de wind wat gaan liggen en kan ik door “het puin de brokstukken” minder goed waarnemen. En het is behept natuurlijk (te veel gehennept? 😉 :)). Hou je haaks!
LikeLike
Hahaha, lach op mijn gezicht! Ondanks de trieste aanleiding. Moeilijk he, om elke keer weer op te staan. En dan gaan de dagelijkse beslommeringen gewoon door. Je kunt eigenlijk niet met goed fatsoen inzakken, want de boel moet draaiende gehouden worden. Jij ook sterkte, je bent niet alleen!
P.S; kijk uit met de hennep 🙂
LikeLike
Herkenbaar, inclusief nachten doorhalen. Dat ’t ’n naam heeft vind ik na 33 jaar wel verhelderend. M’n tornado’s worden ook beter geaccepteerd door m’n omgeving. Daarom nu al 2 jaar dezelfde werkgever 🙂 ’n record na 27 werkgevers in 15 jaar!
LikeLike
Ha Erik, bedankt voor de reactie. Heb jij een diagnose als ik vragen mag? Ik moest even lachen toen je schreef “al” twee jaar dezelfde werkgever..denk dat we dingen snel zat zijn. Daar ligt het aan, als je het mij vraagt. Niet dat het niet lukt. Kunstje geleerd, door naar de volgende.
LikeLike
Hey Marie, ik heb idd ’n diagnose: ADHD, de specialist had dat 3 minuten na onze eerste ontmoeting al geconcludeerd. Wel wetenschappelijk/medisch verantwoord het hele traject doorlopen. Conclusie was dat hij weinig zulke hoge scores had gezien.
We zijn dingen idd snel zat. Zit al 2 jaar bij dezelfde werkgever, wel al in m’n 2e functie 🙂 ik hou deze nog wel ff vol: projecten van 22 weken maximaal, afdeling die verspreid zijn over de locaties Tilburg, Apeldoorn, Leeuwarden & de Meern. Zo kom ik nog eens ergens. M’n projectleider gebruikt mij ook als tornado als de stress voor gewone stervelingen onmogelijk wordt: unleash the hellhound noemen we dat! Regel ik in ’n uurtje waar we in normale planningen enkele dagdelen voor hebben staan. Daarna ben ik dan wel redelijk gesloopt. Maar wellicht komt dat van m’n vrijwilligerswerk: eerste hulp lesgeven bij het Rode Kruis in Apeldoorn zo’n 20u per week.
LikeLike
Slimme werkgever, die doorheeft waar je kwaliteiten liggen; troubleshooter. Dat snelle kunnen schakelen is heel prettig. Wat ik zo typisch vind; van stress kan ik in paniek raken, máár ik leef er enorm van op. Als het te rustig is, word ik onrustig..
Je zit zo te lezen op de goede plek, qua werk. Heel belangrijk, maar jammer genoeg moet dat dan jaren duren voordat je dat door hebt. En van die diagnose..herkenbaar. Anderen zien het direct. Volgens mij is het voor niemand ooit een verrassing wanneer de diagnose wordt gesteld:).
LikeLike
Idd slimme werkgever, mag ook wel v/e coöperatieve zorgverzekeraar 🙂
Herkenbaar wat je zegt over stress: als ik ’t te rustig heb dan doe ik de hele dag niets. Nou ja, dan verzink ik in eindeloze wikipedia pagina’s bestuderen (mooie vergelijking/test om ADHDers en “soortgenoten” te herkennen: vraag ’s hoeveel tabbladen & verschillende onderwerpen ze hebben openstaan. Bij mij zijn ’t er na zo’n uurtje ’n stuk of 80 over ’n onderwerp of 10)
Overigens, voor je directe omgeving is ’t vaak geen verrassing. Wel verbaast ’t me dat ik 2 maal bij psychologen geweest ben en die nooit ’n indicatie die richting op hadden!
Maar wat is jou diagnose btw? En hoe ga je er met je werk mee om? 😉
LikeLike
Zeer herkenbaar, over die openstaande tabbladen! Ik moet constant dingen wegklikken, want overzicht kwijt. En door te snel typen gaat het soms ook weleens fout. Ik denk dat ADHD veel raakvlakken heeft met andere diagnoses, waardoor ze dan eerder aan iets anders denken. Ik heb diagnose ADHD (weet niet welk type, kan ik nooit onthouden). Ik ben er open over, want zie het als een grote pré in het werk wat ik doe. Daardoor zet ik goede resultaten neer. De stress, paniek, overzicht kwijtraken deel ik dan niet :). Heb ik dan zelf last van.
LikeLike